Uit de jongste cijfers van de VDAB, alsook uit onderzoek van de Nationale Bank (juni 2020), blijkt dat de werkloosheidsgraad stevig gestegen is door de welgekende reden, namelijk Covid-19. Los van het feit dat dit heel wat onzekerheid met zich meebrengt voor werklozen, is de vraag wat dit doet met de werkende populatie. Zowel de werkende mens, alsook zij die technisch werkloos zijn gesteld, kijken vaak met bange ogen naar de werkgever.

Uit onderzoek van KU Leuven en IDEWE (mei 2020) blijkt dat bijna de helft van de werkende Belgen met angst en depressieve gevoelens kampt door de crisis. Men heeft het gevoel continu onder druk te staan, het gevoel van onzekerheid over het eigen kunnen en men slaapt slecht. De onzekerheid over de toekomst speelt hen parten. Opnieuw kijken ze lonkend naar de werkgever voor een antwoord.

De werkgever moet toch wel het licht aan het einde van de tunnel zien en kunnen tonen? Dat is toch hun taak? Geruststellen? Maar wat als de werkgever zelf ongerust en onzeker is?

Het antwoord op de crisis kunnen we niet geven. Niemand weet het eindstation. Ook de werkgever niet. En dat is het nu net. Communiceer niet per se over wat je weet, maar ook over wat je niet weet. Vandaar dat we vijf tips meegeven om als werkgever hiermee om te gaan.

 

Informeren, niet panikeren.

Begin als werkgever bij de basis. Informeer bij anderen door bijvoorbeeld in gesprek te gaan bij concullega’s, vrienden uit verschillende sectoren, klanten,… Wat ervaren zij op de markt? Hoe zien zij de toekomst? Waar lopen zij tegenaan tijdens deze crisis? Maar ook, wat werkt bij hen? Op die manier heb je al een beter beeld, maar is dit vooral genuanceerder. Het laatste dat je mag doen is panikeren omdat je niet alle informatie hebt. Onvolledige uitspraken zijn snel gedaan, maar niet snel vergeten bij de werknemers.

 

Durf communiceren over de negatieve vooruitzichten. Durf toe te geven dat je het ook niet weet.

Deze tip is vervolgens dan ook duidelijk. Communiceer die informatie. Of het nu slecht of goed nieuws is, de werknemer heeft het recht om te weten waar men staat. Weet je iets niet, geef dat dan openlijk toe. Probeer een balans te vinden tussen eerlijk en oprecht zeggen wat niet goed gaat en daaraan te koppelen wat wel goed gaat of wat opportuniteiten zijn voor de toekomst.

 

Erken als werkgever of leidinggevende zelf jouw onzekerheid.

Als werkgever of als leidinggevende zit je ook met vragen. Je weet niet wat de toekomst zal brengen. Erken dit openlijk. Het is niet omdat je leidinggevende bent, dat je jouw gevoelens moet verbergen. Je angsten delen kan een opluchting zijn. “We’re all in this together”, remember?

 

Trek de discussies open over mogelijke acties.

Uiteraard wordt er bij beslissingen naar de werkgever gekeken. Maar kaats de vragen terug naar de werknemer. Hoe zien zij het? Hoe zouden zij deze crisis aanpakken? Waar denken zij dat er eventueel middelen zijn om het dragelijker te maken? Samen weet je altijd meer dan alleen. Besef als werkgever dat je er niet alleen voor staat. De loyale werknemer wil het liefst ook terug zinvol werk leveren.

 

En vooral, erken de gevoelens van de werknemer.

De werknemer is jouw talent en kracht in de organisatie. Je kan en mag hen niet kwijt geraken. Erken het feit dan ook dat ze zich misschien niet goed voelen. Zelfs wanneer ze er niet expliciet over praten, vraag het hen. Pas wanneer er over gesproken wordt, kan er uiteindelijk naar een oplossing gezocht worden.